Μιλάω για παλιές μου αγάπες που ξαφνικά το γυρίσαν σε f2p. Κρίση; Ζηλέψαν τον Ζύνγκα; Δε ξέρω αλλά πάμε να δούμε περι τίνος πρόκειται και πόσο ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας.
Κοιτάξτε τι έστησε ένας διευθυντής παιδικής χορωδίας στο Milwaukee των ΗΠΑ:
Όχι μόνο εφτιαξε παράσταση με το τραγούδι των τίτλων από το Portal, "Still Alive" (με εξαιρετική σκηνική παρουσία) αλλά προηγουμένως ΤΟΥΣ RICKROLLARE ΚΙΟΛΑΣ!!
Epic win.
ΥΓ: Θυμάστε τι τραγουδούσαμε εμείς στις σχολικές εορτές; "Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του" ή άντε στη καλύτερη κανά Χατζηδάκι αν ο καθηγητής ήταν αριστερός και gay.
Ω, ναι, ξαραχνιάσαμε το dashboard του μπλογκακίου, μετά από πέντε μήνες newfaggotry, ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΣΤ!
Σήμερα θ' ασχοληθούμε μεεεε...
F.E.A.R.
Ναι, πρήξτε μου το μπούτσο, βγήκε το 3 και 'γώ έπαιξα το 1. Θα κάτσετε να διαβάσετε τη βαρυσήμαντη άποψη μου. Μιλάμε για ένα από τα πιο γνωστά fps, εσοδείας 2006 αν θυμάμαι καλά, που προσπαθεί να ενσωματώσει το στοιχείο του thrilla στα ενδιάμεσα του πιστολιδίου. Τα καταφέρνει; Ω, βέβαια, είναι καθαρό χεσοκλανίδι. Ο κεντρικός "κακός" βασίζεται στο κλασικό μοτίβο "νιάνιαρο με τρελές ψυχικές ικανότητες που εμφανίζεται στο άκυρο και μακελεύει αβέρτα" σαν το κοριτσάκι του The Ring ένα πράμα, ή σαν το άλλο το κούτσκο απ' το The Grudge. Στην περίπτωση μας έχουμε την Alma, ένα ανθρώπινο πειραματόζωο με τηλεπαθητικές ικανότητες, η οποία ζητά απ' τον γιόκα της, Paxton Fettel να την σώσει από τις εγκαταστάσεις της κακιάς Armacham Corporation. Ο Paxton (άκου όνομα) όμως τα κάνει πουτάνα υγροποιώντας μαλακούς ιστούς οποιουδήποτε υπαλληλάκου βρει μπροστά του, και εκεί έρχεται ο πρωταγωνιστής, μέλος της F.E.A.R. (First Encounter Assault Recon, κάτι ανάμεσα σε ΔΙ.Α.Σ. και GhostBusters) για να τον κυνηγήσει. Και εκεί ξεκινάν τα προβλήματα, η ιστορία παρουσιάζεται πολύ κακά, ούτε ένα cutscene, ούτε λίγο σοβαρό voice acting, το μόνο που μπορείς να κάνεις για να παρακολουθήσεις την ιστορία είναι να ακούς κάτι ηχογραφημένα logs σε λαπτοπάκια με διαλόγους των χαρακτήρων. Εγώ βαριόμουν και μέχρι το τέλος δεν είχα καταλάβει χριστό, από το άρθρο της wiki μπήκα στο νόημα.
Από οπτικής απόψεως έμεινα ικανοποιημένος, υπήρξαν 2 σημεία που ξεχώρισαν:
Τα particle effects: είναι μη πεις ότι πυροβολείς, θα γεμίσει ο τόπος ο τόπος σπίθες και σκόνες. Αλλά μιλάμε για σκόνη. Με 2 εισπνοές Aerolin σε κάθε πίστα πρέπει να είσαι. Προσδίδει ρεαλισμό παρόλαυτά.
Το parallax mapping: Εκεί έμεινα μαλάκας. Είναι αυτό το κόλπο που κάνουν για να δίνουν βάθος σε επίπεδες επιφάνειες. Να κάνω τρύπες σε τοίχους και να αναρωτιέμαι, "έχουν destructible επιφάνειες;" και να κάθομαι να το χαζέυω και να αναρωτιέμαι πως το κάναν...
Από gameplay χάνει. Μόνο η ΑΙ αξίζει, η οποία σού δίνει πραγματικά δύσκολες μάχες. Τα botάκια εφαρμόζουν ομαδικές τακτικές και δε χαρίζουν κάστανα. Καλύπτουν ο ένας τον άλλον, είναι πιο επιθετικοί όταν είναι πολλοί σε αριθμούς και πιο συντηρητικοί όταν λιγοστεύουν. Όταν πας να διαλέξεις επίπεδο δυσκολίας επισημαίνεται ότι το τελευταίο είναι "μόνο για μαζοχιστές", δε 'ν' τυχαίο. Το δυνατό χαρτί του παίχτη είναι το slo mo, αυτοεπεξηγητικό πιστεύω, το 'χουμε ξαναδεί κι αλλού, μην επεκταθούμε. Στα όπλα δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη πρωτοτυπία, 10 μάρκες πιστολάκια, 12 μάρκες smg, άλλες 7 shotguns και ξύστα με γκασμά. Μέσα σ' όλο αυτό μου βάλαν και meele attacks, ανάθεμα με αν τα χρησιμοποιησα μία φορά. Εχθρούς επίσης θα βλέπεις συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους λακέδες της Armacham, αλλά το χειρότερο απ 'ολα είναι το level design. Εκνευριστικές πίστες, όλες ακολουθούν το "μπλοκαρισμένη πόρτα - βρες ένα παράδρομο", πολύ μικρή διακοσμητική ποικιλία, όλη την ώρα αναρωτιέσαι "ρε μήπως έχω ξαναπεράσει από 'δώ;", δεν υπάρχει κανενός είδους βοήθεια στην πλοήγηση και χάνεσαι έυκολα. Σκηνικά σαν το παρακάτω θα βλέπετε συνεεεέχεια...
"Εν τέλει ν' ασχοληθούμε;", θα μου πείτε. Και θα σας απαντήσω σε άπταιστα ελληνικά: "Μμμ, μμ". Για 9 ευρουλάκια, ντέφι να γίνει, μπορεί το 2 να 'ναι καλύτερο.
Sup dawgs??? Τελειώνουν οι "σοβαρές" υποχρεώσεις και επιστρέφουμε στο gaming και reviews που τόσο μα τόσο αγαπάτε. Σήμερα θα ασχοληθούμε με το Shank, έναν side-scrolling τίτλο δια χειρός Klei Entertainment που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2010. "Όοοοχι", θα μου πείτε, "τον Αύγουστο κυκλοφόρησε!" Χέστηκα για τις κονσολες. Όλα ξεκινούν με ένα trailer που είδα το καλοκαίρι:
"Fuckin' awesome" η πρώτη μου αντίδραση και εννοείται ότι απέκτησε μια θέση στη συλλογή μου με τη πρώτη ευκαιρία.
Η ιστορία αν και όχι εξαιρετική είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αποκαλύπτεται σιγά-σιγά μέσω flashbacks, ενώ ακολουθεί το στερεότυπο του Kill Bill: κάτι κωλόπαιδα μου κάναν κάτι κακό και κυνηγάω να σκοτώσω τους υπαίτιους έναν προς έναν. Στην περίπτωση του Shank πρόκειται για κάποιον πρώην πληρωμένο δολοφόνο που θέλει να πάρει εκδίκηση από την πρώην συμμορία του.
Πέρα από τις ιστορίες για αγρίους όμως τι ήταν αυτό που σας έκανε εντύπωση από το trailer; Μα φυσικά η γαμάτη σχεδίαση και το animation. Η σχεδίαση των χαρακτήρων είναι στο χέρι, σε καρτουνίστικο στιλάκι και το animation ομαλότατο, δε χαρίστηκαν frames. Αυτός ο γελοίος λεει: "Εμένα μου θύμισε το Ντέξτερ καθώς και πολλά άλλα καρτούν του Cartoon Network, Samurai Jack κλπ" και εννοείται πως δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά. Συνοψίζοντας την αισθητική του Shank σε μία φράση θα παραφράσω τη διαφήμιση από το γνωστό ανθρακούχο καραμελόνερο: "Tο 2D όπως θα έπρεπε να είναι". Πολλές φορές βέβαια μοιάζουν τα σκηνικά να είναι τα ίδια, απλά διαφορετικά χρωματισμένα, αλλά κάνουμε ότι το παραβλέπουμε... Η μουσική είναι επίσης πολύ καλή και πολύ ταιριαστή με το όλο desperado-viva mexico-saludo-tequila sunrise κλίμα. Τσέκαρε:
Το gameplay συνοψίζεται σε 3 λέξεις: "ΠΟΥΤΣΟ ΚΑΙ ΞΥΛΟ!". Μεγάλα, βίαια και ευρηματικά combo, όρεξη να 'χεις να δέρνεις. Ιδιαίτερα ικανοποιητικό θα έλεγα ότι είναι όταν η εχθροί έχουν πεθάνει και συνεχίζεις να βαράς φωνάζοντας: "ΑΣΕΛΓΕΙΑΑΑΑΑΑ!!!". Στη προσπάθεια σου αυτή φυσικά συμβάλει και μια καλή ποικιλία από όπλα: μαχαίρια, ματσέτες, περίστροφα, ούζι, καραμπίνες and so on and so on. Το πιο πρωτότυπο ήταν οι αλυσίδες με τις οποίες έπνιγες τους αντιπάλους ενώ ταυτόχρονα πυροβολείς δεξιά-αριστερά. Καύλα. Όλα αυτά τα σκηνικά εκτυλίσσονται σε μια ευρεία ποικιλία από πίστες (μπαρ, σφαγεία, κωλάδικα, επάυλεις) στο τέλος της καθεμιάς υπάρχει ένα ευρηματικό boss fight, ενώ δε λείπει και το platforming. Αν επιχειρήσετε να παίξετε το "διπλό" θα βρείτε θετικό το ότι δεν είναι απλά δυο παίχτες στην ίδια ιστορία αλλά έχει δική του ιστορία που λειτουργεί ως υπόβαθρο στην κύρια. Σαν διάρκεια θα το χαρακτήριζα μικρό, αλλά χορταστικό.
Στα πλην θα εντάξω τα πολλά κουμπιά. Αλλά πολλά κουμπιά. Της πουτάνας γίνεται. Μέχρι να το μάθεις θα ζοριστείς λίγο και ΔΕΝ υπάρχει περίπτωση να τη παλέψεις με το default setting των κουμπιών. Ο χειρισμός αργάει λίιιιγο να ανταποκριθεί και πολλές φορές βαράει στο γάμο του Καραγκιόζη, γιατί άμα ξεκινήσει ένα combo προς μια κατεύθυνση δύσκολα αλλάζει προς την άλλη και τον τρως από πίσω. Επίσης τα bosses στο διπλό είναι εκνευριστικά δύσκολα. Αλλά σου σπάν τα ούμπαλα λέμε, δε περνιούνται με τίποτα. Και τέλος, απ' τα μεγάλα αρνητικά είναι και το όχι-τοσο-εντυπωσιακό τέλος, το οποίο πλησιάζει τα όρια της αμερικανιάς.
Συνοψίζοντας θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν αυθεντικό τίτλο, που περνάς χαλαρά ένα διασκεδαστικό απόγευμα. Και φθηνό, κάπου στα 10 ευρά.
Και να λοιπόν όπως υποσχεθήκαμε το δεύτερο μέρος με τα φαρσοτρέιλερ. Enjoy!
Office 2010: The Movie
Απ' τις λίγες φορές που η Microsoft μας εντυπωσιάζει με το χιούμορ της. Ένα όμως είναι το σίγουρο: δεν το φτιάξαν με το Windows Movie Maker...
Microsoft .NET vs Java
Εδώ μιλάμε για το απόλυτο, τι να πρωτοσχολιάσεις, τις αποριές που κάνει το παιδάκι; Τη δικιολογία με τις τσόντες; Το laptop-doggystyle; Τα ονόματα των ηθοποιών; Java 4-ever!
Minesweeper: The Movie
Ναι κυρίες και κύριοι ο ναρκαλιευτής έγινε ταινία δραματοποιώντας όλες τις κλασσικές στιγμές που ζεις παίζοντας αυτό το παιχνίδι όπως το να χάνεις από τη πρώτη κίνηση. Κορυφαία ατάκα:
-Why are you here soldier?
-Because I was bored!!!
Και ως συνήθως το CollegeHumor δε μας αφήνει να κάνουμε ενσωμάτωση, γι' αυτό θα δώσουμε λλλινκ.
The Machete
Πρόκειται για ένα ψεύτικο trailer μέσα στην ταινία Planet Terror του οποίου κύριος σκοπός ήταν να σατιρίσει το γεγονός ότι όταν πας κινηματογράφο να δεις μια ταινία συνήθως σε πρήζουν με 10 τρέιλερ πριν ξεκινήσει η κανονική ταινία. Το εκπληκτικό στην υπόθεση είναι ότι πέρυσι η φάρσα έγινε πραγματικότητα και όντως γυρίσαν την ταινία Machete!
Top ατάκα: "they just fucked with the wrong Mexican!"
(Το τρέιλερ που παρέθεσα είναι κομμένο, το ολόκληρο είναι εδώ, αλλά στα ισπανικά..)
The Cockpuncher
Το καλύτερο σας το αφήσαμε για το τέλος. It's the mighty puncher of cocks! Ενσωματωμένο σε μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών, το Onion Movie, και ασφαλώς με το απαράμιλλο ταλέντο του Steven Seagal, που τόσο μα τόσο εκτιμώ...
Και όχι δεν το λέω με τον αξιολόγικο χαρακτήρα που έχει δώσει στη φράση η σύγχρονη slang. Οι ταινίες αυτές πραγματικά δεν υπάρχουν, γιατί πολύ απλά τα τρέιλερ τους είναι φάρσες. Κάποιες θα πεθαίναμε να είναι αληθινές, για άλλες χεστήκαμε (αυτές που ευχόμαστε να ήταν φάρσες αλλά τελικά βγήκαν στις αίθουσες είναι εντελώς αλλουνού παπά ευαγγέλιο).
Academy award winning movie
Πολύ δημοφιλές και αστείο τρέιλερ που διακωμωδεί το γεγονός ότι λιιιγο-πολύ όλες οι ταινίες που κερδίζουν όσκαρ βασίζονται στην ίδια φόρμουλα. Ή αν θες να κερδίσεις όσκαρ, πρέπει να κάνεις κάτι με αυτή τη φόρμουλα. Ή το αντιστροφο. Ή το αντίστροφο. Ή το αντίστροφο....
The horribly slow murderer with the extremely inefficient weapon
Το συγκεκριμένο είναι πολύ μεγάλο για να είναι τρέιλερ, αλλά και πολύ μεγάλη για να είναι ταινία, αν τελικά έβγαινε. Εξαντλητικό....
Head of Skate
Δυστυχώς δε μπορώ να ενσωματώσω αυτό το βίντεο γιατί κάτι ζωάδια δε θέλαν να χάσουν views. Θα σας δώσω λλλλλίνκ όμως. Είναι προφανώς η διακωμώδηση της υποψηφιότητας της Sarah Palin στις προηγούμενες αμερικανικές εκλογές. Πολύ πετυχημένο.
The Legend of Zelda
Για το συγκεκριμένο έκλαψα σαν μικρό παιδάκι όταν έμαθα ότι είναι φάρσα. Σε μισώ IGN!! ΣΕ ΜΙΣΩ ΣΕ ΜΙΣΩ ΣΕ ΜΙΣΩ!!
Bollywood Halo
Η δεύτερη απόπειρα της IGN να μας κοροιδέψει αλλά την πάτησε όπως ο ψεύτης βοσκός... Εντάξει ίσως είναι και υπερβολικά γελοίο για να είναι αληθινό...
Και τώρα είχα και μερικά ακόμα να σας δείξω, αλλά επειδή βαριέμαι, θα κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα: θα ονομάσω αυτό το άρθρο part1 για να βάλω τα υπόλοιπα στο επόμενο και θα προφασιστώ ότι το κάνω για να μη κουράσω τον αναγνώστη. Έπρεπε να γίνω πολιτικός τελικά....
