Lvl80 Αγγελάκια

Πίσω στο 2002 όταν κατεβάζαμε χριστοπαναγίες με τα 56kbps modems μας, ξέρετε ποια χώρα είχε 68% των νοικοκυριών της με DSL; Ασφαλώς αυτή που ο πληθυσμός της έχει μεταμορφωθεί σε Zerg, η Νότια Κορέα. Το μουντιάλ που διοργανώσαν εκείνη τη χρονιά πρέπει να ήταν και η τελευταία φορά που βγήκαν απ' το σπίτι τους εκατομμύρια Kim και Li. Έκτοτε έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια βιομηχανία εκατοντάδων Lineage-clones (πολλά εκ των οποίων ξέφυγαν απ' τα σύνορα και έγιναν παγκόσμιες μάστιγες) και καίγονται τόσο πολύ που έχουν μετατραπεί σε ένα έθνος από ροσμπίφ.

Το πρώτο θύμα ήρθε το 2004 στη γειτονική Κίνα. Όχι ότι υπάρχει η τρελή ευρυζωνική διείσδυση εκεί αλλά με τόσα δισεκατομμύρια, είναι ΠΑΝΤΑ στατιστικά πιθανότερο να συμβεί κάτι πρώτα εκεί. Ο λόγος γίνεται για ένα 13χρονο κινεζάκι που τέζαρε μετά από 36 ώρες σερί WoW.

2005, σειρά έχει το εθνικό σπορ της Κορέας. Τι; Ποιο μπέιζμπολ ρε, το Starcraft λέω. Ένας 28χρονος Κορεάτης πεθαίνει μετά απο 50 ώρες παιχνιδιού. Αιτία θανάτου: καρδιακή ανακοπή λόγω ακινησίας.

Δε ξέρω αν το πήρατε χαμπάρι αλλά φέτος το Φεβρουάριο συγκεντρώθηκαν πολλοί Κινέζοι μετανάστες στην Αθήνα για να γιορτάσουν το κινέζικο νέο έτος, το οποίο είναι παραδοσιακά 7-ήμερη αργία (μια ιδέα που θα αρέσει πολύ και στους Έλληνες δημοσίους υπαλλήλους). Το 2007 όμως ένας 26χρονος υπέρβαρος κινέζος αποφάσισε να περάσει όλη αυτή τη βδομάδα κάνοντας βόλτα στην Azeroth κάνοντας μόνο πολύ μικρά διαλείματα για φαγητό. Το αποτέλεσμα αναμενόμενο: καρδιακή προσβολή κι άλλο ένα θύμα στη λίστα.

Το 2008 παρολίγον να πάρει τη σκυτάλη και η Ευρώπη. Ένας 15-χρονος Σουηδός έπαθε πολύ βαρύ επιληπτικό επεισόδιο μετά από 24 ώρες κάψας να εξερευνήσει το νέο content του Lich King, αλλά ήταν κωλόφαρδος και την πάλεψε.

Με το που μπήκε η νέα δεκαετία τα πολυαγαπημένα μας Zerg, χάζεψαν τελείως. Η επόμενη ιστορία θα μπορούσε να είναι κάλλιστα σενάριο του Kim Pari Kokkinopoulou Lee:
-Δώσε μου λεφτά μάνα!
-Όχι αγόρι μου είναι για το καλό σου!
-Δώσε μου λεφτά κωλόγρια! Το θέλω! Το χρειάζομαιιιι!!!
-Άσε κάτω το μαχαίρι αγόρι μου, θα σου καθαρίσω εγώ μηλαράκι!
"Χράαααααπ!"
-Πουτάνα, τώρα θα πάρω την πιστωτική σου και θα παίξω όσο Lineage θέλω!

...αλλά δε κάνω πλάκα. Συνέβη τον Φλεβάρη που μας πέρασε.

Όλα τα λεφτά είναι αυτό που συνέβη πριν κανα 2 βδομάδες. Δυο πολύ "υπεύθυνα" Zerg, που για κάποιο λόγο έτυχε να 'ναι και γονείς, αφήσαν το 3 μηνών κοριτσάκι τους να πεθάνει απ' την πείνα γιατί ήταν πολύ απορροφημένοι να παίζουν Prius Online για να το ταϊσουν. Ιδού ο λόγος που αφήναν το παιδί τους μες στα σκατά και μελανιασμένο στο κλάμα:



Μπράβο σας καμάρια μου. Η δήλωση του πατέρα ήταν ακόμα πιο εκπληκτική: "Ελπίζω στον παράδεισο να μη βασανίζεται τόσο, όσο εδώ". Η θρησκοληψία σε μάρανε ζωάδι.

Στην τελευταία παράγραφο θέλω και μουσικούλα να κάνω θεαματικό κλείσιμο.



Το μύνημα του "Save κάναμε;" ήταν και θα είναι το "παν μέτρον άριστον". Αγαπάμε τα videogames, όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα χόμπι. Είναι ο τρόπος που επιλέγουμε να περάσουμε την ώρα μας αντί να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να ρίξουμε κανα σφουγγάρισμα. Είναι η ενασχόληση που θα μας σώσει από το κάπνισμα και το ποτό (και τον αθλητισμό). Είναι ο λόγος που θα αμελήσουμε να πάμε σουπερμάρκετ ή στο δερματολόγο για τις σπυρούκλες μας (σιγά μη μας κοιτάξει καμία έτσι κι αλλιώς). Αλλά σε καμία περίπτωση ο λόγος να αμελήσουμε να περάσουμε χρόνο με τα άτομα που μας σκέφτονται (αν δε μας σκέφτονται, προτιμούμε τον John Shepard).