Κρανίου τόπος (Fallout 3 review)

Θα προσπαθησω να είμαι όσο πιο σύντομος και περιεκτικός γίνεται με το συγκεκριμένο, γιατί πιστέψτε με ΕΧΕΙ ΜΑΛΛΙΑ. Fallout 3, μπλα μπλα, Bethesda, Game of the Year του 2008 (πως περνάν τα χρονια ρε), οκ, πάμε βίντεο.





Ναι, το Fallout είναι ακριβώς αυτό που είδατε: wastelands, διαμελισμοί και swing music!
Το σκηνικό είναι λίγο περίεργο, ας πούμε ότι οι συγγραφείς ανάψαν ένα τρίφυλλο μια μέρα και ξεκινάν συζήτηση:
-Ρε μαν, θέλω να κάνουμε ένα σκηνικό σαν τους Jetsons με ρομπότ, πυρηνική ενέργεια, ιπτάμενα αυτοκίνητα, αλλά οι υπολογιστές να είναι ακόμα για το μπούτσο.
-Ναι, και μετά να το καταστρέψουμε μ' ένα πυρηνικό ολοκάυτωμα!
-Ναι, και μετά να το πάμε 200 χρόνια μετά!
-Sweeeeeta!
Το στόρυ ξεκινά μ' έναν/μια Vault Dweller (οι τύποι που είδατε στο βίντεο ότι μένουν στα υπόγεια καταφύγια), ο οποίος για λόγους ουδετερότητας ονομάζεται "Lone Wanderer". Και ζει αυτός/-ή μια ήσυχη ζωή στο ειδυλλιακό Vault 101 μέχρι που μια ωραία πρωία ο τρελός-ιδεολόγος-επιστήμονας-θασώσωτηνανθρωπότητα-πατέρας του ήρωα αποφασίζει να το σκάσει, ο ήρωας παθαίνει οιδιπόδειο, φρικάρει και λέει: "ΜΠΑΜΠΑΑΚΑΑΑΑ! Θα βγω στην επιφάνεια και θα αντιμετωπίσω ραδιενέργεια, γιγάντιους σκορπιούς και Super Mutants για να σε βρω!" Αλλά νταξ, το main quest δεν είναι ούτε το 1/20 του παιχνιδιού, υπάρχουν δεκάδες άλλες ιστορίες και κουλά πράματα για να εξερευνήσεις. Σκοπός του παιχνιδιού δεν είναι να πει μια ιστορία, αλλά να σε βάλει να ζήσεις σ' ένα κόσμο...

Από οπτικής απόψεως τεχνικά είναι εξαιρετικό, αλλά από παλέτα πάνω-κάτω όπως θα περίμενες ένα wasteland: Σκατουλί. Φωτεινές (κυριολεκτικά!) εξαιρέσεις είναι το εξωπραγματικό σκηνικό του Mothership Zeta και το Oasis όπου επιτέλους βλέπεις λίγο ΠΡΑΣΙΝΟ! Παρ' όλα αυτά σε φοβίζει λίγο και θες να φύγεις γιατί δε θες να καταλήξεις έτσι:

Δεν ήταν LSD! Αλήθεια! ....PCP ήταν....

Εάν δεν ευχαριστηθεί το μάτι σας πάντως σίγουρα θα ευχαριστηθεί το αυτάκι σας διότι στη περιπλάνηση σας στους ξερότοπους θα ακούτε και γαμώ τις μουσικές:



Ναι, ούτε εγώ το περίμενα ότι θα μ' άρεσε η jazz του '30...
Από gameplay οι βετεράνοι των τίτλων της Bethesda θα νιώσουν περιέργως οικεία. Δε μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς,
Μην είν΄ ο χειρισμός σχεδόν πανομοιότυπος;
Μην είν' το walk/run mode στο CapsLock;
Μην είν' το sneak mode στο Ctrl;
Μην ειν' ένα context menu στο Tab;
Μην είν' το system menu στο Esc;
Μην είν' το 3rd person view που δε πετυχαίνεις Deathclaw στα 2 μέτρα;
Μήνα σε γάμο ρίχνουνε, μήνα σε χαροκόπι;
Πάντως ο χαρακτηρισμός του "Oblivion with guns" είναι δικιολογημένος και υπάρχει μια ιδανική παρείσφρηση (Μπαμπινιώτη σ' έχω) rpg στοιχείων στο όλο action σκηνικό. Οι κυριότεροι μηχανισμοί rpg είναι οι εξής:

• Μια σειρά από βασικά attributes του χαρακτήρα και μια σειρά από skills που επηρεάζονται από τα πρώτα (ναιιιι το ξέεεερω ότι έτσι ήταν και στο Oblivion, δε θα γκρινιάξω όμως γιατί έτσι ήταν και στα παλιά Fallout, οπότε μόκο).
• Λεβελάρισμα με xp από kills, quests (αναπάντεχο!) και κάτι ψιλά από lockpicking και hacking (το τελευταίο είναι κάτι σαν mini-game, ουσιαστικά μια παραλλαγή του mastermind, αλλά το κάναν να μοιάζει πολύ geeky).
• Crafting: Ιδιαίτερα χρήσιμο για να έχεις τον καλύτερο εξοπλισμό, ειδικά η Nuka-Grenade σου κάνει ένα Feral Ghoul στα κάρβουνα, να τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει.
• Perks: Αυτά είναι κάτι σαν "δωράκι" που παίρνεις σε κάθε level όπως πουχου να έχεις μπόνους ενάντια σε εχθρούς που ανήκουν στο άλλο φύλλο, να έχεις έξτρα κιμά σε κάθε kill, να μη παίρνεις ραδιενέργεια απ' το νερό κτλ.
• Karma: Αυτό είναι ας πούμε το σύστημα ηθικής, το πόσο καλός ή κακός είσαι ανάλογα με τις πράξεις σου. Μπορείς δηλαδή να είσαι φλωράκι και να κάνεις δωρεές στην "Church of Atom" ΉΗΗΗ μπορείς να κάνεις ΑΥΤΟ:

• Και ασφαλώς το VATS (Vault-Tec Assisted Targeting System), γιατί έπρεπε αφενός κάπως να συμβιβάσουν το turn-based σύστημα των παλιών Fallout, αφετέρου να λολάρουμε τοιουτοτρόπως:

Τον χαρντκόρα gamer που έχει σκοπό να τα εξερευνήσει όλα πρέπει να τον προειδοποιήσουμε ότι ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟΟΟΟΟΟ με το κοντέρ να γράφει πάνω απο 100 ώρες και θα συναντήσει λίγο τεμπέλικο level design, καθώς όλες οι περιοχές βασίζονταν σε 5-6 templates (όπως και το Oblivion είχε κάποια στάνταρ caves, fortresses, Ayleid ruins λέεεεω τώρα εγώ...).

Από τεχνικής απόψεως δε θα πάρει άριστα γιατί συνάντησα game ruining bugs, όπως στο Mothership Zeta που χρειαστηκε να παίξω με τη κονσόλα για να το πηδήξω. Επίσης στο Broken Steel είχα κολλήσει στο μεντεσέ μιας πόρτας και πάει και μου κάνει autosave, κι αναγκάστηκα να ξαναπαίξω όλο το campaign σε god mode για να ξαναφτάσω στο ίδιο σημείο. Πιο κοινό ήταν ένα θεματάκι με  random crashes που υποτίθεται φτιαχνόταν με μια αλλαγή στο configuration file (έτσι λέγαν στα forums τουλάχιστον) αλλά στη περίπτωση μου ίσχυσε η αντίδραση της Στρουμφίτας όταν είδε τα στρουμφάκια γυμνά: πούτσες μπλε.

Ασφαλώς δεν λείψανε και τα κουλά από το όλο mix. Πες οτι είσαι στην είσοδο του μετρό και ξεκοιλιάζεις μερικούς Super Mutants. Όταν φτάνει η στιγμή να πέσουν κορμιά αναλαμβάνουν τα ragdoll psysics της Havok. Μπαίνεις στο μετρό και ξαναβγαίνεις. Τα πτώματα θα πρεπε να είναι στη θέση που ήταν προηγουμένως αλλά είναι αδύνατον να αποθηκευτεί ο ακριβής τρόπος με τον οποίον πέσαν γιατί έγινε με εξομοίωση, οποτε τι σκέφτηκαν τα σαϊνια της Bethesda; Κάθε φορά που μπαίνεις σε μια περιοχή οπου προηγουμένως έκανες μακελειά, να σηκώνει λιγάκι τα μοντέλα και να αφήνει να ξαναπέσουν για να φαίνονται φυσικά.... Και βλέπεις κάθε φορα που περνάς πόρτα πτώματα να πέφτουν και λες "ωρε που πάμε ωρε". Το άλλο κουλό ήταν ότι τα κιοφτεδάκια που έφτιαχνες από το κρέας των εχθρών αν είχες το Bloody Mess perk εξακολουθούσαν να θεωρούνται μέλος του μοντέλου και να έχουν τις ίδιες ιδιότητες. Αποτέλεσμα; Μάτια και σαγόνια 30 μέτρα μακρυά από το κυρίως σώμα που ήταν lootable και μάλιστα κρύβαν Chinese Assault Rifles με δυο γεμιστήρες...

Πάνω απ' όλα όμως ήταν ένα παιχνίδι που αγαπήθηκε από το κοινό, όπως είναι έκδηλο από την υποκουλτούρα που δημίουργησε. Ξεκίνησε με ένα Advice Dog variant:

και κατέληξε με το Pedobear Seal of Approval...

Αυτά από μένα, τσάγια, και στο μέλλον τα review θα γίνουν μικρότερα για να βγαίνουν και με μια συχνότητα μικρότερη των 3 μηνών...